Του Ευαγγελισμού σήμερα, δηλαδή γιορτάζουμε επειδή έχουμε Καλά Νέα:
ότι ο Χριστός θα γεννηθεί και ο θάνατος θα νικηθεί!
Τι νόημα έχει άλλωστε να γιορτάζεις, αν το σήμερά σου δεν αλλάζει το μέλλον;
Ο Ευαγγελισμός σημαίνει πως ζυγώνει το Πάσχα.
Μα αυτό γίνεται κάτι πολύ ιδιαίτερο και πολύ σημαντικό για τη φετινή συγκυρία μας.
Πάσχα είναι το πέρασμα στο ριζικά νέο, σε αυτό που δεν έχει ξαναϋπάρξει.
Ανάσταση δεν είναι το ξαναζωντάνεμα του παλιού, (αυτό θα ήταν σαν την φρικτή προσπάθεια του Σίσυφου).
Ανάσταση είναι το ριζικά νέο και άφθαρτο : συντριβή κάθε λογής θανάτου.
Σήμερα όλοι λαχταράμε να νικηθεί και και αυτός ο ιός.
Σ' αυτήν όμως την λαχτάρα φωλιάζει ένας κίνδυνος: να θεωρηθεί κανονικότητα η πρότερη κατάσταση!
Δεν είναι κανονικότητα η αποθέωση του εγωισμού ως κλειδιού για την επιτυχία,
η επιτυχία ως λεηλασία του κοινωνικού, η φυσική επιλογή ως ατμομηχανή της ανάπτυξης,
τα κάθε είδους είδωλα στη θέση του ζωντανού Χριστού.
Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο σπίτι ευνοεί τον ύπνο,
μα εδώ χρειάζεται επαγρύπνηση για το έκτακτο και για το άτακτο.
Το έκτακτο να μη θρονιαστεί θεσμικά, κι ο άτακτος Προμηθέας να μην "ξεχαστεί" στον Καύκασο.
Αγωνιζόμαστε για τη δημοκρατία και τα μάτια μας δεκατέσσερα.
Γιορτή διπλή σήμερα. Γιορτή της πίστης και γιορτή της επανάστασης.
Και γι' αυτό ας ακούσουμε το διπλό μήνυμα σε συντονισμό.
Τον παιάνα της Παναγίας, πρώτα: «Η ψυχή μου δοξάζει τον Κύριο [...].
Διασκόρπισε τους περήφανους και χάλασε τα σχέδια που είχαν στο νου τους.
Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους και ύψωσε ταπεινούς.
Ανθρώπους που πεινούσαν τους γέμισε με αγαθά, και πλούσιους τους έδιωξε με χέρια αδειανά" (Λουκ. 1:47-53).
Της επανάστασης τώρα: Είναι η έκκληση του στρατηγού Μακρυγιάννη,
να "είμαστε εις το 'εμείς' κι όχι εις το 'εγώ' "
και του Ρήγα Φεραίου «Ω, βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι εις σε,
στην γνώμην των τυράννων να μην ελθώ ποτέ [να μη συμφωνήσω ποτέ].
Μήτε να τους δουλεύσω [ούτε να τους υπηρετήσω], μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους για να παραδοθώ» (Θούριος).
Για εκείνους, αυτό ήταν όρκος.
Για μας, ας είναι προσευχή.
Αθηνά Φλώρου
