Το Εθνικό Πάρκο Σχινιά στο Μαραθώνα αποτελεί το σημαντικότερο παράκτιο οικοσύστημα της Αττικής. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Αττικής περίπου 40 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Αποτελεί ένα εξαιρετικό φυσικό τοπίο έκτασης 13.840 στρ. (συμπεριλαμβανομένου του θαλάσσιου χώρου) και αποτελείται από την υγροτοπική περιοχή (Μέγα ΄Ελος), τη λοφώδη χερσόνησο της Κυνοσούρας, το λόφο της Δρακονέρας, την περιοχή του δάσους με τις κουκουναριές και τη χαλέπιο πεύκη, την περιοχή της Μακαρίας Πηγής, τον όρμο του Μαραθώνα, το Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο και την περιοχή αναψυχής, τουρισμού και κατοικίας.

Αποτελεί σημαντικό φυσικό και οικονομικό πόρο υπερτοπικής σημασίας καθώς κάθε χρόνο προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες με σκοπό την αναψυχή (ακτές, κολύμπι, θαλάσσια σπορ), την παρατήρηση των πτηνών και την απόλαυση του τοπίου.

Η ονομασία του τόπου αυτού προέρχεται από τα πολλά σχίνα που εκφύονταν στο δάσος του Σχινιά.

Το παράλιο πευκοδάσος βρίσκεται μεταξύ του υγροτόπου και της θάλασσας, σε αμμώδη έκταση με χαμηλές αμμοθίνες. Το δάσος εκτείνεται σε μήκος 3,5 χιλιομέτρων και σε πλάτος 150-300 μέτρα. Αποτελεί σπάνιο δασικό οικοσύστημα όπου περιλαμβάνει ένα ιδιαίτερο φυτικό είδος την κουκουναριά. Η κουκουναριά (Pinus Pinea) με την χαρακτηριστική κόμη που θυμίζει ομπρέλα, εξαπλώνεται κυρίως στα δυτικά του δάσους, ενώ προς τα ανατολικά συνυπάρχει με την χαλέπιο πεύκη (Pinus halepensis), η οποία σταδιακά την αντικαθιστά.

Κουκουναριά: Δένδρο ύψους 15 με 25 μέτρα. Κόμη στην αρχή σχεδόν σφαιρική, αργότερα θολωτή, σαν ομπρέλα, με κλαδιά οριζόντια. Φλοιός σταχτοκόκκινος ως σταχτόμαυρος, με ξηρόφλοιο σχισμένο κατά μήκος.

Χαλέπιος: Δένδρο ύψους 10 με 20 μέτρα, σπάνια 30 μ. Κορμός συνήθως στρεβλός και διακλάδωση όχι σε σπονδύλους. Κόμη σε νεαρή ηλικία κωνική, σε μεγαλύτερη πλατιά και ακανόνιστη. Φλοιός στην αρχή λείος, γυαλιστερός, σταχτόλευκος, αργότερα σχηματίζει ξηρόφλοιο κοκκινοκαστανό, με επιμήκεις σχισμές.

Στη σύνθεση του υποορόφου του πευκοδάσους του Εθνικού πάρκου συναντάμε τα παρακάτω είδη: Pistacia lentiscus, Juniperus phoenicea, Querqus coccifera, Myrtus communis, Juniperus macrocarpa, Prassium majus, Ruscus aculeatus, Smilax aspera, Rhamus alaternus, και η Rubia peregrina.

Η κουκουναριά σύμφωνα με την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ, θεωρείται είδος προτεραιότητας για προστασία, καθώς οι φυτοκοινωνίες που σχηματίζει (δάση κουκουναριάς) είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τη διατήρηση της μεσογειακής βιοποικιλότητας.